Paaseiland; Kraters, grotten en moai's heel veel moai's

Na de kou van Patagonië in Chili overleefd te hebben vliegen we vrij direct door naar Paaseiland. Ongeveer vijf uurtjes over zee en uiteindelijk is daar land in zicht. Het vliegtuig maakt een prachtige landing die niet langer door had moeten rollen wat dan plonsde het vliegtuig in het water. Bij aankomst in de hal wachten we met een heel vliegtuig, meer dan 300 man incl. bemanning bij één bagage band. Een van onze tassen kwam als laatste op de band waardoor we rustig het vliegveldje uit konden lopen. Eenmaal buiten werden we opgewacht door de camping eigenaren en kregen we een mooie bloemenkrans aangereikt. Een Polynesisch tintje zeggen ze hier.

Aangekomen op de camping kwam de heerlijke zeelucht je tegemoet en moest je even stilstaan om van het uitzicht te genieten. 

Paaseiland is een eiland midden in de stille oceaan aan de andere kant van wereld. Het eiland ligt tussen Zuid-Amerika en Nieuw-Zeeland of anders gezegd tussen Chili en Tahiti (Frans Polynesië). Het is een klein en een beetje mysterieus eilandje.

Paaseiland aka beelden (moai) toch? Dat vonden wij wel. Hier moesten we elke dag een moai zien, (zo worden de beelden hier genoemd) anders was het geen Paaseiland volgens Daan. Wij gingen daarom meteen na aankomst op onderzoek uit. De echte moai's staat verspreid over het hele eiland. De meeste staan aan de kust en maar een aantal in het binnenland. Genoeg te zien in ieder geval. Sommige beelden staan alleen en sommige staan op een plateau in een groep naast elkaar. De meeste moai's staan met het gezicht gericht op het eiland. Ze zeggen 'om het eiland te beschermen' maar niets is echt zeker van de geschiedenis hier. Dit weten we omdat we opeens tussen een tour trip kwamen te zitten....

De volgende dag zijn wij wezen hiken en hebben we een van de vulkanen op het eiland beklommen. We kwamen uiteindelijk bij een krater uit. Een groot gat waar heel, heel lang gelden de vulkaan een uitbarsting heeft gehad en nu gevuld is met water. Het heeft een doorsnee van 1,6 km en is wel 200 meter diep. Mooi gezicht. Bij de krater ligt verderop Orongo, een soort open lucht museum met een kleine stadje en kleine archeologische elementen uit de vroegere stammen tijd van het Paaseiland. Vanuit daar probeerde we terug te liften naar de stad maar ter vergeefs. Oke dan maar lopen... tot dat er opeens de bus toeterde die we 5 minuten geleden hadden gevraagd of we mee konden rijden! OhYeah het is een tourbus. We mochten instappen en meegenieten van een andere archeologische plek inclusief informatie wat ongeveer een uur duurde. Gratis uitleg en gratis vervoer, wat wil je nog meer?

Echt een strandeiland is Paaseiland niet. Het heeft een ruwe maar mooie kustlijn. Daarom hebben ze in de stad slimme hang/strand plekken gecreëerd met zelfs een beetje zand. Alsof je aan het strand ligt met de zee voor je. Super! Daar hebben we uiteraard gebruik van gemaakt om de rest van de middag te genieten van de zon.

Je kan prima op eigen houtje het eiland verkennen. En wat is nou leuker dan het eiland verkennen op een quad! Jaaaaaaaa, vrijheid! Heerlijk scheuren over het eiland. Daan mocht rijden dus die was blij en ik zat heerlijk te genieten achterop. Het hele eiland behalve de hoofdstad is ongeveer een Nationaal Park. Over het hele eiland staan moahi's verspreid en zijn er overal archeologische plekken. We hebben een rondje gedaan waaronder de plek bezocht waar ze vroeger alle moai's maakten, de beroemde vijftien op een rij moai's mochten natuurlijk niet ontbreken. Veel beelden zijn hier omgegooid, door oorlog tussen de verschillende stammen die leefden op het eiland. Dit zie je niet veel op plaatjes van Google maar zijn er wel. Zonde. Ze zijn prachtig en zo bijzonder. Hoe ze die allemaal over het eiland verspreid hebben gekregen....? De grootste moai is wel 10 meter hoog en weegt zo'n 80 ton! 

Helaas ook op dit soort eilanden regent het weleens. Laten wij nou net z'n dag hebben, onze laatste dag nog wel. We besloten dat het de pret niet mag drukken en dat we gewoon op pad gaan. Ongeveer 10 minuten na vertrek kwamen we erachter dat onze waterdichte tas die gevuld was met alles wat belangrijk is (portemonnee, creditcard, mobiels, kaart) niet meer in ons bezit was. Wat?! En Nu?! Na drie keer op en neer te hebben gereden, de camping gevraagd te hebben, de mobiels gebeld te hebben en langs het politiebureau te zijn geweest was er geen resultaat. Dan maar langs alle shops, huizen, hotels waar de deur maar openstond langs te gaan en vragen of ze iets hadden gevonden. Over een afstand van ongeveer drie kilometer zijn we maar begonnen bij het begin. We hebben aan een Spaanse jongen die Engels kon gevraagd of hij tekst wilde opschrijven in het Spaans zodat wij dat aan iedereen konden laten lezen. 

Met de gedachte dat wij dezelfde avond nog naar Tahiti vlogen zakte de moed na elke shop die niks had gevonden steeds meer in de schoenen... het zal toch niet hè. Na wat tips te hebben gekregen om naar de lokale radio te gaan en een oproep te plaatsen vonden we onze tas! Een eigenaar van de shop had de tas van de straat geplukt (omdat de tas van de quad was gevallen) en netjes aan een kledingrek voor in zijn shop gehangen. Na een poging tot serieuze ondervraging van hem over wat er in de tas zou moeten zitten kon hij aan mijn huilende gezicht (van blijdschap) en het Spaanse briefje zien dat het onze tas was. Pfff dat was een heftig begin van de ochtend. We hebben ondanks het weer de bezienswaardigheden die nog op het programma stonden (lees nog meer moai's) kunnen zien en zijn daarna op de camping weer tot rust gekomen om ons klaar te maken voor de vlucht van die avond.

Tahiti, we komen eraan. Gelukkig met al onze spullen en hopen dat het deze reis zo blijft. Maargoed, met mij reizen heeft altijd een risico...